Państwo Burakowie i inne historie – recenzja

Tytuł: ,,Państwo Burakowie i inne historie”

Autor: Roald Dahl

Ilustracje: Quentin Blake

Tłumaczenie: Katarzyna Szczepańska-Kowalczuk

Wydawnictwo: Znak Emotikon

Rok wydania: 2020 (1980)

Objętość:  więcej niż sto 

Dla kogo: dla samodzielnych w czytaniu

Ocena ogólna: ma dużo zalet

 

 

Recenzja:

Zabierając się do lektury tej książki, trzeba mieć na uwadze kilka faktów. Przede wszystkim należy wiedzieć, że stare baby, które pojawiają się w lekturze w formie pojęcia, nie są próbą obrażenia kobiet bardziej zaawansowanych wiekiem, a nawiązaniem do wrednych i nieprzyjemnych jednostek. 

 

Podobnie ma się sprawa z brodaczami – nie każdy jest ,,zaroślakiem”, epitet ten tyczy się głównie mężczyzn pozbawionych higieny, a przede wszystkim mężczyzn odpychających charakterem. 

 

Mówiąc ogólnie – ,,Państwo Burakowie i inne historie” to tego rodzaju książka, do której wiele zastrzeżeń mogą mieć rodzice, ale którą z pewnością pokochają dzieci. 

 

 

Roald Dahl znany jest ze swojego dosadnego słownictwa, wymyślnych eufemizmów i odważnych zwrotów akcji. Ostatnio pisałam o jego ,,Charlie i Wielka Szklana Winda, a jeszcze wcześniej opowiadałam o ,,Billy i Miniputki”. 

 

Muszę jednak przyznać, że jednak ani pierwsza, ani druga nie była tak przepełniona intrygami, a nawet złośliwostkami!

 

,,Państwo Burakowie i inne historie” to w zasadzie dwie różne opowieści. Pierwsza traktuje o tytułowej rodzinie Buraków, i to na niej skupimy się najpierw. 

Państwo Burakowie byli małżeństwem, które nie dość, że nie lubiło się nawzajem, to darzyło antypatią także chyba wszystko i wszystkich, co żyło. Nie mieli w domu okien, bo byli nieczuli na piękno świata, więzili tresowane małpki i co środę piekli sobie tartę ze złapanych w ogrodzie ptaszków. Poza tym, co rusz obdarzali się mniej lub bardziej drobnymi nieuprzejmościami. 

 

Można pomyśleć, że ta książka jest dla dzieci zmyślą instrukcją – jak spłatać co gorszego figla. Mam jednak nadzieję, że nikt nie będzie brał z niej przykładu, przede wszystkim dlatego, że Państwo Burakowie określani są jako obrzydliwi i nikt ich nie chwali. Skuteczne powinno okazać się także ostrzeżenie, które sugeruje, że:

 

,,Otóż jeżeli komuś po głowie biegają brzydkie myśli, wreszcie wypełzną na twarz. Jeśli taka osoba dzień w dzień, tydzień w tydzień, rok w rok rozmyśla o paskudztwach, to jej buzia staje się coraz brzydsza, aż w końcu robi się taka szpetna, że aż strach na nią patrzeć.” Roald Dahl, Państwo Burakowie i inne historie, Pani Burakowa, str. 17

 

 

 

 

Z drugim opowiadaniem mam chyba większy kłopot. Jest to teoretycznie historia miłosna, która opowiada o pewnym nieśmiałym emerycie, który zauroczył się swoją sąsiadką. Miała ona żółwia i martwiło ją, że jest on niewielkiego wzrostu. Mężczyzna wymyślił więc intrygę, dzięki której żółw rósł i malał na przemian, co bardzo cieszyło sympatyczną kobietę. 

 

Finalnie pani sąsiadka jest tak zauroczona panem sąsiadem, że postanawiają wziąć ślub i żyją długo i szczęśliwie. Fakt jednak, że zbudowali swój związek na kłamstwie, a nawet oszustwie zostaje przemilczany i żaden inny morał z tej opowiastki nie wynika. 

 

Tak jak więc wspominałam na samym początku – ,,Państwo Burakowie i inne historie” to książka, do której można mieć kilka zastrzeżeń. Nie mam jednak wątpliwości, że taka lekka forma, brak moralizatorskiego tonu, zabawne opisy, charakterystyczni bohaterowie, a także doskonałe ilustracje Quentina Blake’a to coś, co dzieci bezwzględnie pokochają. 

 

Dla pewności, polecam ją jednak dzieciom powyżej 10. roku życia lub młodszym do wspólnego czytania z rodzicami bądź opiekunami i późniejszej rozmowy.

Link do strony Wydawnictwa: https://www.znak.com.pl/ksiazka/panstwo-burakowie-i-inne-historie-roald-dahl-163779

 

 

Poprzedni wpis
Sto nasionek, które pofrunęły – recenzja
Następny wpis
Mafalda. Wszystkie komiksy. Tom 1 – recenzja doskonałej klasyki
Tags: +10, +11, +12, +13, +14, +15, +16, 1980, 2020, blog książkowy, czarny charakter, ironia, Katarzyna Szczepańska - Kowalczuk, klasyka, klasyka literatury dziecięcej, książki dla dzieci, książki do samodzielnego czytania, książki z czarnym humorem dla dzieci, książki z humorem, Państwo Burakowie i inne historie, psikusy, Quentin Blake, recenzje książkowe, Roald Dahl, Wydawnictwo Znak Emotikon, Znak emotikon

1 komentarz. Zostaw komentarz

Skomentuj Asia Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Wypełnij to pole
Wypełnij to pole
Proszę wpisać prawidłowy adres e-mail.

Moja autorska książka

Pisz recenzje z Bajkochłonką!

Moja autorska książka

Pisz recenzje z Bajkochłonką!

O BAJKOCHŁONCE

Julita Pasikowska-Klica

Moja miłość do książek zrodziła się zanim jeszcze nauczyłam się czytać. Zapach świeżego druku
i szeleszczące kartki pełne przygód były dla mnie tajemnicą, którą chciałam jak najszybciej odkryć.

Na co dzień sięgam po różne tytuły, ale to właśnie bajki mają w mojej biblioteczce miejsce szczególne.

Możesz dowiedzieć się więcej klikając w zakładkę o mnie!

Zapisz się do newslettera Bajkochłonki!

Moja autorska książka

Pisz recenzje z Bajkochłonką!

Losowa recenzja