Miś Paplak – recenzja książki dla dzieci

Tytuł: Miś Paplak

Autor: Pippa Curnick

Ilustracje: Pippa Curnick

Tłumaczenie: Agata Byra

Wydawnictwo: Wilga

Rok wydania: 2019

Objętość:  chudzina

Dla kogo:  dla najmłodszych

Ocena ogólna:  bardzo przyjemna

Recenzja:

Mieszkając w różnych krajach, bardzo często porozumiewamy się za pomocą różnych języków. Kluczem jest odnalezienie odpowiedniej formy komunikacji, która będzie uniwersalna i sprawdzi się niezależnie od pochodzenia rozmówców. Takim najbardziej powszechnym językiem jest mowa ciała!

Piękna książka obrazkowa ,,Miś Paplak” Pippy Curnick to fantastyczny przykład na to, że niezależnie od tego, jak wiele nas różni, zawsze jesteśmy w stanie się doskonale porozumieć!

Pippa Curnick jest uzdolnioną ilustratorką i jak się także okazuje – bardzo utalentowanym bajkopisarzem. Jej prace charakteryzują się bardzo zdecydowanymi kolorami i wielkim zamiłowaniem do rysowania zwierząt i roślin.

Głównym bohaterem książki jest tytułowy Miś Paplak, który ma jedną, bardzo uciążliwą dla innych przypadłość – jest strasznym gadułą. Kiedy nie potrafi znaleźć sobie towarzysza rozmów, postanawia wyruszyć na wielką wyprawę i odszukać kogoś, kto z równym zaangażowaniem będzie oddawał się sztuce konwersacji.

Podczas sztormu trafia na tajemniczą, małą wyspę, którą zamieszkują wyłącznie ptaki! Szybko okazuje się, że one i miś nie mówią w tym samym języku. Ptaki chcą być bardzo pomocne, ale pomimo chęci nie rozumieją, co duży przybysz chce im powiedzieć. Dopiero, kiedy wpadają na pomysł, że jego myśli można odczytać za pomocą sposobu w jaki układa swoje brwi – udaje się rozwiązać ten milczący kłopot!

,,Miś Paplak” to niezwykle ciepła i świetnie narysowana opowieść o tym, że istnieje bardzo wiele sposobów na przekazanie tego, co czujemy i myślimy. Wspaniałym momentem jest także chwila, kiedy na wyspie pojawia się nowy gość – pies i zwierzęta od nowa uczą się wspólnej komunikacji.

Ludzie także potrafią porozumiewać się ze zwierzętami, chociaż przecież nie rozumieją wydawanych przez siebie dźwięków. Obserwując jednak zachowanie swojego psa wiemy, kiedy jest głodny, kiedy chce iść na spacer czy kiedy chce się bawić.

Ta książka to także kształtowanie w młodym odbiorcy poczucia empatii i tolerancji. Wszyscy różnimy się między sobą, ale przy odrobinie naszego zaangażowania jesteśmy w stanie się porozumieć.

Polecam ją ze względu na wartości merytoryczne i świetną grafikę dla dzieci od 2-ego roku życia.

Link do strony wydawnictwa: https://www.gwfoksal.pl/

Podobne posty:

Dobranoc, Misiu – recenzja książki dla dzieci Zęby – recenzja książki dla dzieci Czy to już święta? – recenzja książki dla dzieci Brzuchatek – recenzja książki dla dzieci